درخواست یک راننده تاکسی که قهرمان اسکی ایران شد - وبلاگ انجمن گفتگو

به گزارش وبلاگ انجمن گفتگو، اسکی باز خراسانی گفت: هر شش ماه یک بار، یک جفت کفش دست دوم می خرم و مجبورم با همان ها تمرین می کنم.

عیسی چنارانی، قهرمان مسابقات کشوری اسکی کوهستان 4500 ورتیکال، در گفت وگو با وبلاگ انجمن گفتگو، در مورد این مسابقات که 11 اسفند ماه در پیست دیزین تهران برگزار گردید، اظهار کرد: این رقابت ها انتخابی تیم ملی بود و 5 نفر از شرکت نمایندگان بازیکنان تیم ملی بودند که به تازگی از اتریش بازگشته بودند، اما ما در رده آزاد حضور داشتیم. لوازم بازیکنان تیم ملی، ریس بود که جدید و سبک است و راحت تر می توان با آن روی برف دوید، اما لوازم شرکت نمایندگان گروه آزاد تفاوت داشت.

وی با بیان اینکه احتمالاَ هیأت اسکی خراسان تجهیزات کوهستان را ندارد، توضیح داد: باید دید آیا فدراسیون تجهیزات لازم برای تمرین من را فراهم می نماید تا بتوانم در تیم ملی حضور داشته باشم یا نه؟ رشته اصلی من اسکی کوهستان است، اگر چه این رشته با ورتیکال همخوانی دارد اما باید اسکی روی برف یعنی اسکی آلپاین را یاد بگیرم تا بتوانم در مسابقات انفرادی آن نیز شرکت کنم، یعنی بتوانم در رشته دوم از این پنج رشته نیز شرکت کنم.

این اسکی باز خراسانی مطرح نمود: سال گذشته عضو تیم کراس کانتری بودم و زمستان، در هیئت اسکی استان فعالیت داشتم، چند مرتبه نیز برای تمرین به شیرباد رفتیم اما سیستم اسکی کوهستان از جمله کفش های این رشته با صحرانوردی یا کراس کانتری تفاوت دارد.

چنارانی اعلام کرد: چند ماه پیش مسابقات انتخابی تیم ملی در خور کرج برگزار گردید، 10 روز قبل از برگزاری مسابقه متوجه برگزاری آن شدم، دوستانم توصیه کردند در بخش ورتیکال شرکت کنم، یک روز زودتر به این منطقه رفتم، کفش ها و تجهیزات را تحویل گرفتم، در حد دو ساعت آن ها را پوشیدم و فردای آن روز مسابقه دادم. مسابقه 11 اسفند نیز دقیقاً به همین صورت بود، ساعت 11 کفش ها را از مسئولین فدراسیون تحویل گرفتم، حدود دو ساعت بعد نیز مسابقه دادم، یعنی هیچ تمرینی با آن کفش ها نداشتم.

وی اظهار کرد: هیأت کوهنوردی استان تاکنون هیچ گونه حمایتی از من نداشته است، هیأت اسکی نیز شاید به دلیل مدال طلایی که اکنون کسب نموده ام از من حمایت کند اما هنوز چیزی معین نیست. اگر برای تمرین تجهیزات نداشته باشم نمی توانم رقابت تنگاتنگی با بازیکنان تیم ملی داشته باشم زیرا آن ها عموماً در منطقه ای برفی هستند و می توانند راحت تمرین نمایند. ضمن اینکه تجهیزات لازم را دارند، ممکن است در طول روز به مدت چند ساعت این تجهیزات را به همراه داشته باشند، بسیاری از آنان نیز مربی هستند.

این اسکی باز خراسانی با بیان اینکه توقعم در حد تأمین تجهیزات است، مطرح نمود: توقع تهیه تجهیزات خیلی حرفه ای و به روز برای تمرینم ندارم، اما کاش از این به بعد شرایطم به گونه ای باشد که بتوانم تمرین کنم. توقع ندارم که حتماً وارد پیست شوم، اگر همان کفش های اسکی را داشته باشم می توانم خودم به دره زشک یا دره هایی که به خط وتر بینالود منتهی می گردد بروم و به صورت انفرادی تمرین کنم. هزینه این تجهیزات زیاد است و تنها در صورتی می توانم آنها را تهیه کنم که مسئولان کمکم نمایند.

چنارانی گفت: راننده تاکسی هستم به همین دلیل از شهرداری نیز توقع حمایت داشتم اما متأسفانه با وجود اینکه دو ماه امروز و فردا کردند در نهایت هیچ اقدامی برای حمایت از من نکردند و پول یک جفت کفش برای دویدن در کوه را هم به من ندادند. نامه اداری نیز فرستادم اما گفتند برای ورزش قهرمانی بودجه نداریم، این اصلاً موضوع جالبی نبود زیرا تاکسیرانی زیر مجموعه شهرداری است.

وی ادامه داد: تنها درخواست 2 میلیون و 500 هزار تومان از شهرداری داشتم تا بتوانم یک جفت کفش اسکای رانینگ برای دویدن در کوه تهیه کنم، این موضوع را به هر کس می گفتم خنده اش می گرفت و می گفت این مبلغ پولی است که تو برای آن پیگیری می کنی؟! اما به آن ها می گفتم توقع من در حال حاضر از شهرداری این است، که البته همین مبلغ را نیز ندادند.

این اسکی باز خراسانی اظهار کرد: تاکسیرانی، شهرداری و هیأت کوهنوردی استان تاکنون هیچ حمایتی از من نداشته اند. برای جور شدن اسپانسر، آدم باید کسی را داشته باشد که روش این کار را بداند، زمانی که مشهد هستم یا برای کسب پول، پشت فرمان ماشین هستم یا روزی دو ساعت تمرین می کنم، بنابراین وقتی برای پیگیری این کارها ندارم.

چنارانی اعلام کرد: هر شش ماه یکبار 200 هزار تومان پرداخت می کنم و یک جفت کفش دست دوم می خرم و مجبورم با همان کفش ها تمرین کنم. آذر ماه امسال نیز که در مسابقات تهران شرکت کردم در بین 80 نفر رتبه 20 کشور را به دست آوردم، اما کفشم افتضاح بود، یکی از بزرگترین ضعف هایم در آن مسابقات کفش هایم بود، زیرا کفش ها خیس شده بود و به خاطر سرما پاهای من حدود یک ساعت بی حس شده بود.

وی با اشاره به اینکه حتی صد گرم وزن کفش نیز روی عملکرد ورزشکار تأثیر دارد، خاطر نشان کرد: تا زمانی که فرد کفش یا تجهیزات خوب اسکی نداشته باشد نمی تواند خوب بدود. مسابقات یک ماه پیش که در خور برگزار می شد نخستین مسابقه اسکی بود که شرکت کردم، در این رقابت ها کفش هایم واقعاً سنگین بود، اصلاً بالا نمی آمد و انگار به زمین چسبیده بود برای همین مجبور بودم به جای دویدن با کفش ها آن ها را روی زمین سُر بدهم و این موضوع در تمام فیلم های آن رقابت ها معین است.

این اسکی باز خراسانی مطرح نمود: امیدوارم هیأت کوهنوردی، شهرداری و فدراسیون یا هیئت اسکی استان اقداماتی انجام دهند که من بتوانم ادامه بدهم، زیرا از لحاظ بدنی چیزی از بازیکنان تیم ملی کم ندارم. اگر بتوانم تمرین کنم می توانم به راحتی با آن ها در یک تیم قرار بگیرم. بعد از مسابقات اسکای رانینگ که آذر ماه امسال در تهران برگزار گردید، تمریناتم هفتاد درصد شده بود و تنها با این میزان تمرین در این دو مسابقه اخیر شرکت کردم و تمرین خوبی نداشتم.