قتل عام های سنتی حیوانات در دنیا
به گزارش وبلاگ انجمن گفتگو، خبرگزاری ایسنا: قایقی را برای پیدا کردن نهنگ ها و دلفین ها جلوتر از همه می فرستند. بعد از پیدا کردن دسته حیوانات، قایق های دیگر حین حرکت، صدا های وحشتناک و دیواری صوتی ایجاد می نمایند. نهنگ ها و دلفین های ترسیده به سمت خلیج شنا می نمایند، پس از خسته و بی حال شدن حیوانات، نیزه ها به بدن آن ها فرو می رود و تمام دریا سرخ می گردد.
تصاویری از دریای خون و کشتار حیوانات بار ها در رسانه ها منتشر شده است. ژاپن یکی از کشور هایی است که به عنوان یک سنت، تعداد زیادی از نهنگ ها و دلفین ها را می کشد. با وجود اینکه گروه های زیست محیطی بار ها اعتراض خودشان را به این حرکت اعلام نموده اند، اما این کشور سال گذشته از کمیته بین المللی صید نهنگ (IWC) کناره گیری و دوباره صید نهنگ را از سر گرفته است. ژاپن قرن هاست که صید نهنگ را انجام می دهد و گوشت آن به عنوان منبعی کلیدی برای پروتئین در سال های بعد از جنگ دنیای دوم که این کشور در فقر شدید به سر می برد، استفاده می شده است.
همچنین صیادان ژاپنی سال گذشته همزمان با صید سالانه در اقیانوس منجمد جنوبی بیش از 300 نهنگ بزرگ باله ای کوچک که 122 نهنگ حامله در بین آن ها بوده را در اقیانوس جنوبگان کشتند. این کشور خاطرنشان کرد شکار ها را به دلایل تحقیق علمی انجام می دهد در حالی که منتقدان معتقدند کشتار نهنگ ها برای استفاده تجاری است و ژاپن گوشت این نهنگ ها را می فروشد و از آن ها برای مصارف غذایی استفاده می نماید. همچنین دیوان بین المللی دادگستری در سال 2014 اعلام نموده بود برنامه ژاپن برای شکار نهنگ در اقیانوس جنوبگان برای اهداف علمی و پژوهشی نبوده و به همین دلیل باید متوقف گردد. با این حال مقامات ژاپنی مدعی هستند که مقیاس صید نهنگ ها در سواحل با مقاصد تجاری در مقایسه با صید نهنگ ها با اهداف علمی در آب های اقیانوس شمالی بسیار کوچک است.
به جز ژاپن، کشور های دیگری هم هر ساله در آیین هایی متفاوت حیوانات بسیاری را قربانی می نمایند.
کشتن گاو ها بعد از مراسم گاوبازی در اسپانیا، قربانی حیوانات در هائیتی، کشتار نهنگ ها در دانمارک و کشتار گاو ها و گوسفند ها در نپال و آفریقا از جمله مراسمی هستند که همچنان در سراسر دنیا برگزار می شوند و در گاهی از موارد انسان ها هم در این مراسم زخمی یا کشته می شوند!
عکس های منتشرشده آلیستر وارد، دانشجوی 22ساله دانشگاه کمبریج از شکار نهنگ ها در خلیج سانداواگو در رسانه ها مورد توجه بسیار نهاده شد. اهالی جزایر فارو در دانمارک سالانه دست به کشتار نهنگ ها می زنند و این سنت، سده ها ادامه داشته است. جزایر فارو در شمال اروپا بین دریای نروژ و اقیانوس اطلس شمالی واقع شده است و از 18 جزیره کوچک تشکیل شده است. گوشت و پیه نهنگ منبع غذایی نزدیک به 59هزار ساکن این جزایر است که گفته می گردد با آن زمستان را می گذرانند.
کشتار نهنگ ها در جزایر فارو
شکارچیان در این مراسم نهنگ ها را با پارو های خود به خلیج راهنمایی می نمایند و وقتی به حد کافی نزدیک شدند، کشتار آغاز می گردد. حتی بچه ها هم در این مراسم مشارکت دارند. ساکنان منطقه، شکار نهنگ را یک فعالیت جمعی می دانند که همه می توانند در آن شرکت نمایند. آن ها می گویند این کار تحت مقررات و قوانین ملی صورت می گیرد و به گونه ای انجام می گردد که نهنگ ها کمترین درد و رنج را متحمل شوند. بسیاری از ساکنان جزایر فارو معتقدند شکار نهنگ، منافات و ستیزی با اکوسیستم ندارد و آن ها هر سال از میان صدهزار نهنگی که در اطراف جزیره است، 800 نهنگ خلبان را شکار می نمایند.
تصاویر مربوط به این کشتار در شبکه های اجتماعی واکنش های بسیاری به همراه داشت و بعضی در جواب به واکنش مدافعان حقوق حیوانات اروپایی به کشتار حیوانات در آسیای شرقی و آفریقا، با کنایه نوشتند: چون اروپایی ها بور و سفید هستند، اسم این کار بربریت و وحشگیری نیست و تامین گوشت است، اما ذبح شرعی مسلمانان وحشیانه محسوب می گردد!
جشنواره گادهیمای یکی دیگر از مراسمی است که هزاران گاو و گوسفند در آن قربانی می شوند. این مراسم هر پنج سال طی دو روز در نپال برگزار می گردد و از آیین مذهبی هندو در روستای باریاپور گرفته شده که معتقد است قربانی کردن برای الهه گادهیمای، شیطان را اسیر و به آن ها سعادت و خوشبختی ارزانی می نماید. آنچه در این جشنواره مورد اعتراض مدافعان حقوق حیوانات نهاده شده شکل نامتعارف قربانی کردن است. در این فستیوال گاو ها را در محوطه ای جمع نموده و آن ها را از پشت گردن می زنند. مدافعان حقوق حیوانات به خاطر خشونت قابل توجه این آیین از آن با عنوان بزرگ ترین کشتارگاه حیوانات در دنیا نام می برند.
جشنواره گادهیمای
ژاپنی ها به جز کشتار نهنگ ها مراسم دیگری با قدمت 3500ساله هم دارند که در شهر تایجی برگزار می گردد. این مراسم به دلیل شکار دسته جمعی دلفین ها بین مردم دنیا شناخته شده است. شغل مردم این شهر از گذشته، ماهیگیری و شکار نهنگ یا دلفین بوده است.
با وجود مخالفت ها در این زمینه، اما مردم تایجی این کار را همچنان برای تامین غذای خود انجام می دهند و ادعا می نمایند این کار در طولانی مدت تامین نماینده منبع معیشت و جزء هویت فرهنگی آن ها بوده است. تاریخچه تایجی، وجود سلاح های شگفت انگیز و بزرگ 400ساله شکار نهنگ را نشان می دهد.
سازمان بهداشت دنیای با مطالعه روی گوشت دلفین ها مقدار سم و جیوه درون این گوشت را بسیار بالا خاطرنشان کرد و به مردم هشدار داد که میزان جیوه بالای گوشت دلفین باعث به وجود آمدن بیماری هایی مثل سرطان، ناباروری و سرکوب سیستم ایمنی بدن می گردد. با این حال مردم ماهیگیر و سنتی تایجی هنوز کشتار این حیوان را ادامه می دهند و محصولات آن در فروشگاه های این شهر دیده می گردد.
مردم تایجی برای شکار، قایقی را جلوتر از همه برای پیدا کردن دلفین ها می فرستند. پس از پیدا کردن دسته دلفین ها، دیگر قایق ها به شکل حرف انگلیسی V آرایش می گیرند و در حین حرکت، صدا های وحشتناک و دیواری صوتی را ایجاد می نمایند. دلفین های ترسیده به سمت خلیج شنا می نمایند. سپس قایق های دیگر آن ها را تعقیب می نمایند تا دلفین های هراسان خود را به ساحل بیندازند و به صخره ها بکوبند. پس از خسته و بی حال شدن دلفین ها، نیزه ها به بدن این حیوانات فرو می رود و تمام دریا سرخ می گردد. در بین دلفین های زخمی، آن هایی که زیباتر باشند برای آکواریوم ها و سیرک ها شکار می شوند.
کشتار دلفین ها در تایجی
در جمهوری هائیتی هم مراسمی وجود دارد که در آن حیوانات را می کشند. معتقدان به آیین وودو در این کشور، فروردین ماه کنار هم جمع می شوند و با قربانی کردن حیوانات و پایکوبییدن و نواختن موسیقی، فرمانبرداری خود را به خدایانشان اعلام می نمایند. آن ها بعد از قربانی کردن، خون گرم حیوان را در ظرفی می ریزند و آن را سر می کشند. حاضران در این مراسم که لباس سفید به تن دارند، بخشی از این خون را روی خود می ریزند و در حالی که معتقدند تحت سلطه ارواح نهاده شده اند، داخل آب می پرند و به عبادت خود ادامه می دهند. پوشیدن لباس سفید آغشته به خون، برای آن ها سمبل پایبندی به آیین وودو است. پیروان این آیین، پایکوبی همراه با نواختن طبل را به عنوان سنتی آفریقایی با عناصر سنتی مذهب کاتولیک تلفیق نموده اند.
میلیون ها نفر در هائیتی معتقد به آیین وودو هستند و دولت این کشور در سال 1960 میلادی آن را به عنوان مذهب رسمی پذیرفت. اما در سال 2012 مجلس سنا و نمایندگان هائیتی با اصلاحیه قانون اساسی این کشور که مورد تایید رئیس جمهوری شان نهاده شد، وودو را به عنوان مذهب رسمی تقبیح کردند؛ اقدامی که نارضایتی گسترده پیروان این آیین را فراهم ساخت.
مراسم گاوبازی در اسپانیا هم یکی از تفریح های معروف در دنیا محسوب می گردد. مراسم سن فرمین در اسپانیا هر سال گردشگران زیادی را روانه این کشور می نماید. جشن رهاسازی و دویدن گاو های خشمگین بین جمعیت از بین کوچه های تنگ و باریک چند دقیقه طول می کشد، اما جشن و شادی ساعت ها ادامه پیدا می نماید. گاو ها بعد از عبور از مرکز شهر وارد ورزشگاه می شوند تا مردم شاهد نبرد ماتادور ها (قهرمانان گاوبازی) با گاو ها شوند. در گذشته به علت تنگ و باریک بودن کوچه ها و نداشتن امکان عبور گاری، دامداران مجبور بودند گاو ها را در مسیری کوتاه به سوی ورزشگاه برانند. به مرور زمان جوانان برای نشان دادن جرات خود با سروصدا آغاز به دویدن در مقابل گاو ها کردند. آن هایی که جلوی گاو ها می دوند بطور سنتی پیراهن و شلوار سفید می پوشند و یک دستمال گردن قرمز به دور گردن دارند. این مراسم هر ساله تعدادی زخمی و حتی کشته هم به جا می گذارد.
مراسم سن فرمین در اسپانیا
در انتها این مراسم، گاوبازها، حیوان ها را دوره می نمایند و با ضربات نیزه های تزیین شده و چاقو می کشند. به دلیل مخالفت هایی که با این مراسم شد، برگزاری جشنواره های گاوبازی در بعضی از شهر های اسپانیا از جمله جزایر قناری ممنوع شد.
تنها در مراسم و آیین های خاص نیست که حیوانات مورد آزار و کشتار قرار می گیرند بلکه تصاویر و ویدئو هایی از کشتار و سلاخی گاو های باردار در فرانسه، گوسفند در کشتارگاه های استرالیا، کشتن بز در تایلند، ذبح شتر در موریتانی و پختن خوک های زنده در اروپا منتشر شده که آن ها هم واکنش هایی را در پی داشته است.